Hz. Osman’ın (r.a.) Sözleri

İlk Müslümanlardan, Hulefâ-yi Râşidîn’in üçüncüsü Hz. Osman’ın (r.a.) hikmetli kelimeleri.

Peygamber (s.a.v.) Efendimizin damadı ve dört halifenin üçüncüsü oaln Hz. Osman’ın (r.a.) müminlerin kulağına küpe olacak kelimeleri.

HZ. OSMAN’DAN (R.A.) HİKMETLİ SÖZLER

“Eğer kalpleriniz tertemiz olsaydı Allâh’ın kelamına doyamazdınız.”[1]

***

“Üzerimden, Allâh’ın kitabını açıp okumadığım bir gün veya gecenin geçmesini istemiyorum.”[2]

Bu nedenle Hz. Osman’ın mushafı çok okunmaktan ve çok bakılmaktan dolayı yırtılacak hale gelmiş bâzı yaprakları ise delinmişti.[3]

***

“Dünya tasası kalbe zulmet getirir, âhiret tasası ise kalbi nurlandırır.”[4]

***

“Dünyayı gönlünden çıkaranı Allah sever. Günahları terk edeni melekler sever. İnsanların elindekilere tamah etmeyeni de müslümanlar sever.”[5]

***

“Bana dünya çapında üç şey sevdirildi: Açları doyurmak, muhtaçları giydirmek ve Kur’ân-ı Kerîm okumak!”[6]

***

“Şüphesiz Allah Teâlâ, dünyayı, ona meyletmemeniz ve onunla âhiret yurdunu talep etmeniz için yermiştir. Muhakkak dünya fânî, âhiret ise bâkîdir. Fâni olan sizi şımartıp azdırmasın ve bâkî olandan alıkoymasın. Siz, bâkîyi fânî olana tercih ediniz! Dünya sonludur, dönüş Allâh’adır. Allah’tan korkunuz!”[7]

***

“Ey Âdemoğlu! Unutma ki dünyaya gözlerini açtığin günden bu yana ölüm meleği peşinde dolaşıp durmaktadır. Bir yandan da senin boynundan atlayarak bir başkasını yakalamaktadır. Sen dünya çapında bulunduğun sürece bu böyle sürecektir. Lakin bir gün gelecek ki başkalarının boynundan atlayıp seni yakalayacaktır. Bu hiç beklemediğin bir anda olabilir. Öyleyse dâimâ hazırlıklı ol ve gafil avlanmamaya çalış! Çünkü ölüm meleği senden asla gâfil değildir. Ey Âdemoğlu! Bilmiş ol ki eğer sen kendi nefsinden gâfil olur ve kendin için hazırlık yapmazsan, tabi kiki başkası senin için hazırlık yapmaz. Allâh’ın huzûruna mutlakâ varacağını aklından çıkarma ve bunun için de nefsinin hazırlığını görüp onun için rızık temin et! Sakın bu işi başkasına havâle edeyim deme! Selâm üzerinize olsun!”[8]

***

“Şerlileriniz başınıza musallat olmadan evvel iyiliği emredip kötülükten sakındırma vazifenizi yerine getiriniz! Bunu yapmaz da kötüleriniz başınıza musallat olacak olursa artık iyilerinizin yapacağı duâlar da kabûl olunmayacaktır.”[9]

***

“Dört şey mevcuttur ki zâhiri fazîlet, bâtını ise farzdır:

1. Salihlerle oturup kalkmak fazîlet, onlara uymak farzdır.

2. Kur’ân okumak fazîlet, onunla amel etmek farzdır.

3. Kabirleri ziyaret etmek fazîlet, ona hazırlanmak farzdır.

4. Hastayı ziyaret etmek fazîlet, ondan vasiyet ve ibret almak ise farzdır.”[10]

***

“Beş şey mevcuttur ki, bunlar müttakîlerin alâmetidir:

1. Dînini güzelleştirme hususunda istifâde edeceği bireylerle oturup kalkmak.

2. Diline hâkim olmak ve iffetini muhafaza etmek.

3. Dünyadan büyük bir nasîbe nâil olduğunda onun vebâl olabileceğini düşünmek, din hususunda ufak bir şey elde ettiğinde ise bunu büyük bir ganimet bilmek.

4. Haram karışabileceği korkusuyla mîdesini helâl ile tıka basa doldurmaktan sakınmak.

5. Bütün insanları kurtulmuş, kendisini de helâke yaklaşmış biri olarak görmek.”[11]

***

“Mü’min altı çeşit korku içindedir:

1. Îmânını kaybetme korkusu.

2. Hafaza meleklerinin, kıyâmet günü kendisini rezil ve rüsvâ edecek şeyleri yazması.

3. Şeytanın amellerini boşa çıkarması ve idlâl etmesi.

4. Ölüm meleğinin rûhunu, gaflet ânında birden alıvermesi.

5. Dünyanın kendisini aldatarak âhirete hazırlık yapmaktan alıkoyması.

6. Ehl ü ıyâli ile lüzûmundan fazla meşgul olarak Allâh’ın zikrinden uzaklaşması.”[12]

***

“Âriflerin alâmetleri şunlardan oluşmaktadır: Kalpleri korku ile ümid içindedır. Dillerinden hamd ve senâ eksik olmaz. Gözleri hayâ ve Allah için ağlamakla meşguldür. İrâdeleri de dünyayı gönüllerinden çıkarma ve Allâh’ın rızâsını kazanma gayretindedir.”[13]

Dipnotlar:

[1] Ali el-Müttakî, Kenzü’l-Ummâl, II, 287/4022. [2] Ali el-Müttakî, II, 316/4110. [3] Beyhakî, el-Esmâ’ ve’s-Sıfât, s. 182; Kandehlevî, Hayâtu’s-sahâbe, III, 23. [4] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 3. [5] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 5. [6] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 11. [7] İbn-i Ebi’d-Dünyâ, Mevsû‘a, I, 77. [8] Ali el-Müttakî, Kenzü’l-Ummâl, XV, 697-698/42790. [9] Ali el-Müttakî, III, 682-683/8451. [10] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 14. [11] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 20. [12] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 25. [13] İbn-i Hacer, Münebbihât, s. 31.