Enfâl Suresi 71. Ayet Meali, Arapça Yazılışı, Anlamı ve Tefsiri

Enfâl Suresi 71. ayeti ne anlatıyor? Enfâl Suresi 71. ayetinin meali, Arapçası, anlamı ve tefsiri…

Enfâl Suresi 71. Ayetinin Arapçası:

وَاِنْ يُر۪يدُوا خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللّٰهَ مِنْ قَبْلُ فَاَمْكَنَ مِنْهُمْۜ وَاللّٰهُ عَل۪يمٌ حَك۪يمٌ

Enfâl Suresi 71. Ayetinin Meali (Anlamı):

Eğer onlar sana hâinlik etmek isterlerse, bunda da şaşılacak bir şey yoktur. Çünkü onlar önceden de Allah’a hâinlik etmeye kalkışmışlardı da, Allah da onlara karşı sana güç ve imkân vermişti. Çünkü Allah, hakkiyle bilen, her işi ve hükmü hikmetli ve sağlam olandır.

Enfâl Suresi 71. Ayetinin Tefsiri:

70.
âyetteki hitapta, esirlere iyi davranılmasına, gönüllerinin alınmasına ve
böylece İslâm’a ısındırılmalarına teşvik mevcuttur. Ayrım yapmaksızın bütün
esirlere böyle davranılmalıdır. Lakin âyetin iniş sebebi Bedir esirleri
içinde bulunan Efendimiz’in amcası Abbas’la alakalıdır. Şöyle ki:

Abbas,
Bedir günü esir alınmıştı. Kervanı korumak için Mekke’den sefere çıkan ordunun
yiyeceğini üstlenen on kişiden birisiydi. Bunun için Mekke’den çıkarken yanına
sekiz yüz dirhem altın alarak çıkmıştı. Lakin yemek yedirme nöbeti kendisine
gelmeden savaş başlamış ve kendisi de esir olmuştu. Paraları da halen
harcamadığı için harp esnasında kendisinden alınmıştı. Alınan bu paranın kendi
fidyesinin sekiz yüz dirhemi sayılmasını Efendimiz’den istedi. Lakin Peygamberimiz
bunu kabul etmedi ve: “Aleyhimize olmak üzere yanına alıp çıktığın bir şeyi
sana veremem” buyurdu. Akrabalık bağlarını hiçe saydığı için onu kendisi
için diğerlerinden fazla olarak dört bin dirhem vermekle mükellef tuttu. Ayrıca
kardeşlerinin oğulları olan yeğenleri Akîl b. Ebî Talib ve Nevfel b. Hâris’in
de kurtulmaları için her biri için bin altı yüz dirhem vermesini istedi. Bunun
üzerine Abbas: “Ey Muhammed, beni yaşadığım müddetçe Kureyş’den dilenecek hale
getirdin” dedi. “müslümanlar malımı ganimet olarak aldılar. Kendimi ve
yeğenlerimi kurtaracak fidyeye mâlik değilim” demek istiyordu.

Allah
Resûlü (s.a.v.): “Mekke’den çıkarken hanımın Ümmü’l-Fadl’a teslim ettiğin
ve: «Başıma ne geleceğini bilmiyorum. Bana bir şey olursa bu senin, oğullarım
Abdullah, Fadl ve Kasem’indir» dediğin altınlar nerede?” buyurdu. Abbas:
“Sen bunları nereden biliyorsun?” diye sordu. Efendimiz (s.a.s.): “Rabbim
haber verdi” diye yanıt verdi. Bunun üzerine Abbas: “Şehâdet ederim ki sen
sâdıksın, doğrusun ve Allah’tan başka ilâh yoktur. Sen de Allah’ın Rasûlü’sün.
Allah’a yemin olsun ki buna Allah’tan başka kimse muttali olmamıştı. Ben onu
kendisine gece karanlığında teslim etmiştim. Ben senin ile ilgili şüphe
ediyordum. Şimdi mademki bunu haber verdin artık şüphem kalmadı” dedi. (Vâhidî,
Esbâbu’n-nüzûl, s. 245)

Hz.
Abbas der ki: “Allah benden alınanın yerine daha hayırlısını verdi. Şimdi yirmi
kölem var. En aşağısı yirmi bin dirhemle ticâret yapıyor. Hem bana hacılara
zemzem sunma hizmetini de verdi. Karşılığında Mekke halkının bütün malları bana
verilse benim için daha sevgili olmazdı. Âyette gösterilen iki va‘dinden birini
benim için gerçekleştirdi. İkinci va‘dini de yerine getireceğini ümid ediyorum.
Yani Rabb’imin mağfiretini bekliyorum. Çünkü Kerîm olan vâdinden dönmez.” (Vâhidî,
Esbâbu’n-nüzûl, s. 245)

Şimdi
de mü’minleri imanda sebata, hicret ve cihada teşvik etmek ve hem barışta hem
de savaşta mü’minler içindeki dostluk ve yardımlaşma münâsebetlerini
düzenlemek üzere şöyle buyruluyor:

Enfâl Suresi tefsiri için tıklayınız…

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri

Enfâl Suresi 71. ayetinin meal karşı karşıya geldirması ve diğer ayetler için tıklayınız…