Âl-i İmrân Suresi 92. Ayet Meali, Arapça Yazılışı, Anlamı ve Tefsiri

Âl-i İmrân Suresi 92. ayeti ne anlatıyor? Âl-i İmrân Suresi 92. ayetinin meali, Arapçası, anlamı ve tefsiri…

Âl-i İmrân Suresi 92. Ayetinin Arapçası:

لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتّٰى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَۜ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِه۪ عَل۪يمٌ

Âl-i İmrân Suresi 92. Ayetinin Meali (Anlamı):

Sevdiğiniz şeylerden Allah yolunda harcamadıkça gerçek iyiliğe erişemezsiniz. Küçük büyük her ne verirseniz, Allah onu kesinlikle bilir.

Âl-i İmrân Suresi 92. Ayetinin Tefsiri:

 اَلْبِرُّ (birr) kelimesi; “iyiliğin zirve noktası,
çok iyi ve çok hayırlı, fazilet ve erdemlilik, bireylerin kendisiyle «iyi
kimseler» olacakları her türlü makbul amel, Allah’ın rızâsı, rahmeti ve
cenneti” gibi birden fazla güzel mânalar ifade etmektedir. “Kişinin sevdiği şeyler”
ise “mal, mülk, servet, makam, mevki, ilim ve beden kuvveti” gibi her türlü
maddî ve mânevî imkânlardır. Mü’min, sevdiği bu şeylerin bir kısmını “farz,
vacip ve nâfile” ölçüleri içinde Allah yolunda başkalarının iyiliğine harcadığı
nispette âyette müjdelenen yüksek derecelere yükselme imkânı bulabilecektir. Bu
bunun yanı sıra, birinin mânen terakkisinde özellikle Allah yolunda “harcama”nın
özenine göze çarpmaktadır.

Asr-ı
Saadette ve ondan sonraki zamanlarda sevdiğinden vermenin çok güzel emsallari
sergilenmiştir:

Rivayete
göre bu âyet-i kerîme nâzil olunca Ebû Talha (r.a.) Allah Resûlü (s.a.s.)’e
gelip:

“-
Yâ Rasûlallah, en fazla hoşuma giden malım, Beyraha’dır[1].Bu araziyi, Allah’ın sana göstereceği yere sarfet!”
dedi. Peygamberimiz (s.a.s.):

“- Gerçekten fazla iyi. Burası, çok verimli ve kıymetli bir yerdir.
Ben bu araziyi akrabaların içinde taksim etmeni uygun görüyorum” buyurdu ve
Ebû Talha da burasını akrabaları içinde taksim etti. (Buhârî, Zekât 44; Müslim,
Zekât 43)

Yine
Hayber arazisi taksim edilirken Hz. Ömer’e de bir miktar yer düşmüş ve
Peygamber Efendimiz’e gelerek:

“-
Yâ Rasûlallah! Hayber’den bana bir miktar yer düştü ki, yanımda ondan daha
kıymetli bir malım yoktur. Onu ne yapmamı istersin?” diye sorunca Allah Resûlü
ona aslını elinde tutmasını ve mahsulünü muhtaçlara dağıtmasını tavsiye
etmiştir. Bunun üzerine Hz. Ömer, geliri lazım gelen yerlere sarfedilmek üzere
bu araziyi vakfetmiştir. (Buhârî, Şurut 19)

Emevi
halifelerinden Ömer b. Abdülaziz (r.h.), bol miktarda şeker alıp muhtaçlara
dağıtırdı. Sebebi sorulduğunda şöyle yanıt verdi: “Çünkü ben, şekeri çok
severim. Allah Teâlâ da sevdiğimiz şeylerden kendi yolunda harcamadıkça gerçek
iyiliğe eremeyeceğimizi haber vermektedir.” (Kurtubî, el-Câmi‘, IV, 133)

İmam
Kuşeyrî bu âyetin tefsirinde şu açıklamayı yapar: “Birr’e ulaşmak isteyen,
sevdiklerinden bir kısmını vermelidir. Bârî Teâlâ’ya ulaşmak isteyen ise, bütün
sevdiklerini vermelidir. Birr’e fakat sevdiğini vererek ulaşabileceğine göre,
zevklerini Allah’a tercih ederek Bârî Teâlâ’ya nasıl ulaşabileceksin?” (Kuşeyrî,
Letâifu’l-işârât, I, 159)

Kâşânî
de der ki: “Sahibini Allah’a ulaştıran her fiil birr’dir. Allah’a yaklaşmak
ise, fakat O’ndan başka her şeyden el etek çekmekle olabilecek olabilir. Allah’dan
başka bir şeyi seven kişi, bu sevdiği sebebiyle Allah Teâlâ’yla arasına bir
perde çekmiş; sevgisini Allah’tan başkasına yönelttiği için de mânen tehlikeli
bir duruma düşmüş olur.”

Bu
bakımdan müslüman, sevdiği mallar başta olmak üzere her türlü olanağıyla Hak
yolunda cömertlik ve infak halinde olacak, fakat Allah’ın helal kıldığı şeyleri
haram yapma yoluna cüret etmeyecektir. Hz. Yakub’un durumuna gelince:

Âl-i İmrân Suresi tefsiri için tıklayınız…

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri

Âl-i İmrân Suresi 92. ayetinin meal karşı karşıya geldirması ve diğer ayetler için tıklayınız…