Yusuf Suresi 8. Ayet Meali, Arapça Yazılışı, Anlamı ve Tefsiri

Yusuf Suresi 8. ayeti ne anlatıyor? Yusuf Suresi 8. ayetinin meali, Arapçası, anlamı ve tefsiri…

Yusuf Suresi 8. Ayetinin Arapçası:

اِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَاَخُوهُ اَحَبُّ اِلٰٓى اَب۪ينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌۜ اِنَّ اَبَانَا لَف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍۚ

Yusuf Suresi 8. Ayetinin Meali (Anlamı):

Yûsuf’un kardeşleri kendi aralarında şöyle konuşuyorlardı: “Doğrusu Yûsuf ve öz kardeşi, babamızın yanında bizden daha sevgili. Oysa biz, birbirimizi destekleyen kuvvetli kuvvetli bir ekibiz. Gerçekten babamız apaçık bir yanılgı içinde.”

Yusuf Suresi 8. Ayetinin Tefsiri:

Hz.
Yâkub’un on iki oğlundan onu birinci hanımından; Yûsuf ve Bünyamin ise ikinci
hanımından olmuştu. Dolayısıyla on kardeş bunların yalnızca baba bir, anaları
ayrı kardeşleri idi. Bu nedenle sıkıntılarını dile getirirken “Yûsuf ve öz
kardeşi” demişler de “kardeşimiz” dememişlerdi. Üvey kardeş olduklarından ve
biraz da kıskançlıkları yüzünden onlara böyle davranmışlar; husûsiyle de
Yûsuf’a oldukça önemli tuzak kurma planı hazırlamaya başlamışlardı.

Anlaşılan
o ki; Hz. Yâkub, yıldızların, güneş ve ayın kendisine secdesiyle alakalı
gördüğü rüyâ sebebiyle oğlu Yûsuf’un büyük bir manevî istidâda sahip olduğunu
anladı. Onun hem babasının hem de dedesinin mirâ­sına vâris bulunacağını farketti
ve gönlü ona meyletti. Bunun bunun yanında daima onu sinesine basar; bir an olsun onu
görememeğe dayanamazdı. Bundan dolayı kardeşlerinin kıskançlığı had saf­haya varmış
ve sonunda ona tuzak kurmaya karar vermişlerdi.

Diğer
bir açıdan bakıldığında, Allah Teâlâ’nın Hz. Yâkub’u Yûsuf’a karşı duyduğu
fart-ı muhabbetle[1]
imtihan ederek bu imtihanı daha da şiddetlendirmek için Yûsuf’u ondan
uzaklaştırdığı söylenebilir. Çünkü ilâhî sevgi çok kıskançtır ve sevgi sultanı
kendi mülkünde ortak istememektedir. Mutlak güzellik ve kemâl Allah’a ait
olduğundan, mü’min en fazla Allah’ı sevmeli ve mâsivâ ile kalbini
perdelememelidir. İlâhî sevgiye perde olması yönünden, evlât tuzağından daha
kuvvetli bir tuzak yoktur. Nitekim Hz. Nûh’un hâli bunun bir misâlidir. Bilindiği
gibi o, kâfirler için beddua etmiş ve duası kabul olunmuştu. Allah Teâlâ
kâfirleri boğarken belki hiç kalbi yanmamıştı; fakat boğulma sı­rası oğluna
gelince, sabredemeyerek “Rabbim! Şüphesiz ki oğlum benim ailemdendir”
(Hûd 11/45) diyerek nidâ etme durumunda kalmıştı.

Kardeşlerinin
kıskançlığı, Yûsuf’u öldürmeye azmedecek bir dereceye varmıştı. Bu nedenle “Yûsuf’u
öldürün, veya onu asla geri dönemeyeceği ıssız ve uzak bir yere atın”
(Yûsuf 12/9) dediler. Issız ve uzak bir yere atma teklifinde de yine öldürme
niyeti vardı. “Arz” kelimesinin nekre gelmesi bu mânayı ihsas ettirmektedir.
Çünkü böyle bir yerde ya yırtıcı hayvanlar onu parçalayabilir yahut orada
kimsenin haberi olmadan ölür giderdi. Bu acımasız kararı alırken de,
kendilerini teselli edecek şeytânî bir bahaneye sığınmadan edemediler. Bunu iş
olsun diye yapmadıklarını; sırf babalarının teveccühünü, sevgi ve ilgisini
kendilerine çekmek niyetiyle böyle bir şeye teşebbüs ettiklerini söyleyerek
içlerini rahatlatmak istediler. Yaptıklarının bir günahı varsa da, tevbe
kapısının daima açık olduğunu; tevbe edip iyilerden olma imkânının bulunduğunu
dile getirdiler. Halbuki bu bahâne, azılı nefsin tuzağından ve şeytanın insanı
Allah ile aldatmasından başka bir şey değildi.

Neyse
ki aralarında güya insaflı biri çıktı:

Yusuf Suresi tefsiri için tıklayınız…

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri

Yusuf Suresi 8. ayetinin meal karşı karşıya geldirması ve diğer ayetler için tıklayınız…