Peygamberimizin Nefis Duası

Nefsin derinliklerinde kötü huylar gizli olarak durur. Bu nedenle, nefsin tamamen terbiye edildiğinden hiçbir zaman tam anlamıyla emin olunamaz. Bu hakikat şu teşbihle de ifade edilir:

Bir kedinin önüne nefis kebaplar konsa, fakat karşısından da bir fare geçecek olsa; kedi, derhâl o leziz kebapları bırakır da o farenin peşinden koşar.

Nefis terbiyesi, mutmainne düzeysinde perçinlenmedikçe, gösterilebilecek en ufak hüsranda geriye düşmesi olabilecekdir. Hattâ Bel‘âm gibi yüksek bir mânevî düzeyye gelen bireyler bile, hevâlarına uymaları sebebiyle en rezil bir kelbin hâline düşmüşlerdir.

PEYGAMBERİMİZİN (S.A.V) NEFİS DUASI

O hâlde; son nefese kadar nefsin kemendini bırakmadan, onu terbiye etmeye devam etmek îcâb eder.

Peygamberimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bize nümûne olmak için şöyle duâ ederlerdi:

“(Yâ Rab!) Beni göz açıp kapayıncaya kadar bile olsa nefsime bırakma!..”(Câmiu’s-Sağîr, c. I, s. 58)