Aşk Çırpınışla Başlar

Aşk Çırpınışla Başlar
Bu paylaşımımızda siz kıymetli okurlarımız için Aşk Çırpınışla Başlar ile alakalı bilgiler sunmaya çalıştık. Aşk Çırpınışla Başlar başlıklı konumuzu dikkatli okumanızı öneririz. Yazımızın detayın Aşk Çırpınışla Başlar ile alakalı geniş bir şekilde bilgilere sahip olacaksınız.
Aşık, mâşukunda fânî olmak meyliyle doludur. Ondan lezzet alır.
Mevlânâ Hazretleri Mesnevî’de der ki:
“Ey dost, âşıkların yaşamı ölmektedir. Gönül vermeyince, sen gönül bulamazsın.”(c.1, 1751)
Yukarıda açıkladığimiz gibi âşık, mâşukunda fânî olmak meyliyle doludur. Ondan lezzet alır. Ashâb-ı Kirâm, bütün imkânlarını vâsıta telakkî ederek fedâya hazır hâle getirdiler. Allâh Rasûlü’nün en ufak bir arzusuna:
“–Canım, malım senin uğrunda feda olsun, Yâ Resûlallâh!” dediler. Bu hâlin gerçekleşmesi, kalbin, muhabbetullâha aid arzusunun had safhada tatminidir. Bu keyfiyetten bir zerre miktarı nasib alma bahtiyarlığına eren kelebekler, “pervâne” adını almışlar ve bu ışığa meftunlukları sebebiyle kendilerini yakıp kül ederek aşklarını ispat etmişlerdir. Bu gerçeği Muhammed İkbal bir şiirinde ne güzel anlatır:
“Bir gece, kütüphanemde bir güvenin, pervaneye şöyle dediğini duydum:
«–İbn-i Sînâ’nın kitapları içine yerleştim. Farabî’nin eserlerini gördüm. (Onların bitmek bilmeyen kuru satırları ve o satırlardaki solgun harflerin içinde gezindim ve kemirdim. Bu meyanda Farabî’nin faziletliler şehri mânâsına gelen Medînetü’l-Fâzıla’sını sokak sokak, cadde cadde dolaştım. Lakin) bu yaşamın felsefesini bir türlü anlayamadım. Kâbuslu çıkmaz sokakların hazin bir yolcusu oldum. Bir güneşim yok ki, günlerimi aydınlatsın…»
Güvenin bu feryadına mukabil, pervane güveye yanık kanatlarını gösterdi:
“–Bak!” dedi. “Ben bu aşk için kanatlarımı yaktım.” Sonra da şöyle devâm etti:
«–Hayatı daha canlı kılan çırpınış ve muhabbetlerdir; yaşamı kanatlandıran da aşktır!..»”
Yâni pervâne, güveye yanık kanatlarını göstererek hâl lisanı ile:
“–Sen bu felsefenin müteverrim (veremli) çıkmaz yokuşlarında helâk olmaktan kendini kurtar! Mesnevî’nin aşk, vecd ve feyz dolu mânâ deryasında nasiplenerek vuslata kanatlan!..” demekteydi.
Aşk, çırpınışla başlar. Hayat okyanusunu aşıp vuslata erebilmek, hep bu aşk ve vecd çırpınışlarının feyizli ve bereketli zemininde gerçekleşir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Ab-ı Hayat Katreleri, Erkam Yayınları
Kaynak: https://www.islamveihsan.com/